Feeds:
Posts
Comments

TTIP, TTP: Wurgcontracten

https://jobsonjob.wordpress.com/2016/05/12/vrijhandel-op-zn-amerikaans-de-slavernij-van-ttip-en-ttp-bestaat-uit-knevel-en-wurgconstructies/

Lees de artikelen over TTIP en onze politci van Mitchell van de Klundert op Follow the Money     Benalo-tafta

Over de TTIP en TAFTA

Mitchell van de KlundertFollow the Money  20 juli 2016

‘De Tweede Kamer is niet altijd goed ingelicht over de Nederlandse inzet bij TAFTA, de voorloper van handelsverdrag TTIP. Dit bleek uit een onderzoek van Follow the Money. Minister Ploumen ontkent, maar haar antwoorden op Kamervragen naar aanleiding van het artikel op FTM.nl zijn opnieuw verre van volledig en soms gewoon niet juist.

Afgelopen vrijdag, na het volledig benutten van de drie weken die bewindslieden hebben om Kamervragen te beantwoorden, stuurde minister Lilianne Ploumen van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking haar antwoorden op de vragen van parlementariërs naar de Tweede Kamer.’

Mitchell van de Klundert

‘Gisteren, 20 juni 2016, publiceerde Follow the Money aan de hand van Wob-documenten een reconstructie van het Nederlandse TAFTA-beleid in 2012. TAFTA is de voorloper van vrijhandelsverdrag TTIP. Het toenmalige demissionaire kabinet-Rutte I geeft in documenten uit mei 2012 aan van TAFTA een ‘prioriteit’ te maken. De inzet bij dit toekomstige verdrag moet volgens het kabinet ‘volledige liberalisering’ zijn, en het verdrag zou van toepassing moeten zijn op ‘alle sectoren’. De Tweede Kamer werd hierover destijds niet volledig geïnformeerd.

HOE IS TTIP TOT STAND GEKOMEN?

Follow the Money zoekt sinds begin 2016 naar een antwoord op de vraag hoe TTIP tot stand is gekomen en welke overwegingen het Nederlandse TTIP-beleid hebben bepaald. In maart 2016 legde Follow the Money die vragen neer bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat op 9 juni 2016 antwoordde in de vorm van twee dikke zwarte multomappen. Daarin zitten 421 overheidsdocumenten, vooral interne memo’s van de ministeries van Buitenlandse Zaken en Economische Zaken. De documenten, waarvan sommige onleesbaar zijn gemaakt, zijn vrijgegeven na een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur. Momenteel is Follow the Money bezig met het bestuderen van de documenten.

De documenten die aan bod komen in het artikel van 20 juni 2016 zijn hier te downloaden.’

freetrade-tisa

 

 

 

vluchtelingen de Groene 2015-43

David roept: “Nog even, en wij in Europa, vluchten voor de vluchtelingen en migranten, die de politici over ons afroepen!”

Sanne: “Vast en zeker, als het van deze politici, hun satellieten, handlangers en de rest aan vage, wezenloze, bijwagens afhangt.”

David: “Hoe kan historica mevrouw Conny Kristel (NRC 23.04.2016) het Nederland van 1914 gelijkstellen aan het Nederland van nu, anno 2016? Dat is toch historisch anachronisme? Ik citeer, en lees het zelf maar na op de site: ‘Honderd jaar geleden was het neutrale Nederland omringd door oorlog. Er waren Belgische vluchtelingen, nieuwe wapens en nieuwe, steeds vernietigender vormen van geweld die niet alleen onder militairen maar ook onder burgers slachtoffers eisten. Tot zover zijn de parallellen tussen toen en nu heel duidelijk. Maar Nederlanders reageerden, lijkt het, honderd jaar geleden in het algemeen milder en kalmer op de ingrijpende gevolgen van de oorlog. De reacties op de komst van honderdduizenden Belgische vluchtelingen in oktober 1914 spreekt in dit verband boekdelen. Daarbij deden zich ook moeilijkheden en wrijvingen voor, maar allesoverheersend is de golf van humanitair enthousiasme en mededogen die over Nederland sloeg.’

Hoe kun je dit als historica met droge ogen opschrijven?”

Sanne vindt het ook raar: “Dat is curieus, inderdaad op zijn minst anachronistisch. Alsof je Belgen (anno 1914 ook nog) gelijk kunt stellen met Syriërs, Somaliërs, Eritreeërs, Afghanen, Jemenieten nu, vandaag de dag ? Bovendien, waren de Belgen soms massaal moslim in 1914? Vast niet. Dat was toch ver vóór Molenbeek en Zaventem? Hadden ze nog niet genoeg aan Vlamingen en Walen die elkaar (nog steeds) naar het leven staan? En dan de geografische ligging: waar ligt België? In de buurt van Syrië en Irak? Neen, dit is helemaal holderdebolder kolder!

Bijzonder, dat een zwaar gediplomeerde historicus zo’n stukje schrijft.”

David: “Tja, tegenwoordig kan en mag alles. Wat zegt een universitaire opleiding nog? Alles is te koop. Moet je eens nagaan: het aantal inwoners in Nederland in 1914 was 6,5 miljoen en nu wonen we met 17 miljoen in de polder en dan nog afgezien van de samenstelling van de Nederlandse bevolking destijds. Hoe gemengd (allochtoon/autochtoon) was die, hoe was de leeftijdsopbouw, het scholingsniveau en ga maar door. De Nederlander anno 1914 was ongetwijfeld veel gezagsgetrouwer, veel docieler, dan de huidige Nederlander. Toen hadden ze nog geen internet (rond 1990/95 ingevoerd) waarmee ze de wereld over kunnen zappen, op zoek naar informatie en meningen. Je hoeft niet eens universitair ergens voor te hebben doorgeleerd, om deze gedachten vooraan in je parate werkgeheugen te hebben. Toch schrijft de NIOD-onderzoeker een stuk waaruit niet blijkt dat deze overwegingen bij haar meespelen. Deze dimensie ontgaat haar blijkbaar finaal. Uiterst vreemd.”

EU_asielkikker_kwaakt

Sanne: “Mw. Kristel heeft blijkbaar ook niet nagedacht over de rol van moderne communicatiemiddelen en – technieken. Een mensensmokkelaar in Wagadoegoe of Moghadishu weet momenteel beter dan jij en ik hoeveel azc’s er in Nederland zijn, hoe lang de asielaanvraagprocedures per EU-land zijn, welke landen de grootste percentages asielmigranten (moeten) toelaten, welke sluiproutes open zijn en waar inmiddels grenshekken zijn opgericht, enzovoorts. De discussie over vluchtelingen nu, is een totaal andere dan destijds, al heten ze nog steeds vluchtelingen.”

David zegt zuchtend: “Toen ik de kop van Kristels stukje las: ‘De oorlog in Syrië is onze oorlog,’ was ik al driekwart afgehaakt. En dan die zonderlinge zinnen van dat we ons terugtrekken achter de dijken en zo, zucht zucht, daar gáán we weer, trek de gordijnen ook maar meteen dicht. Ik haakte helemaal af toen ik las: ‘[D]e oorlog in Syrië en Irak is niet alleen een lokaal conflict. Nederland is oorlogvoerende partij en draagt medeverantwoordelijkheid voor het ontstaan van het conflict. De bommen waarvoor de bevolking op de vlucht slaat, vallen mede namens ons – en ze vallen bovendien uit Nederlandse F-16’s.’ Oorlogvoerende partij? Medeverantwoordelijkheid voor het ontstaan? Nederland is doodordinair mede-agressor en dat noemt NIOD-onderzoekster Conny Kristel glashard: oorlogvoerende partij. Als je dit leest, weet je meteen uit welke hoek de wind waait: er moeten nog meer asielmigranten bij.”

Sanne: “Slim geformuleerd: oorlogvoerende partij, in plaats van agressor. Er is namelijk helemaal geen oorlogsverklaring van of aan Syrië en Irak door – ik neem aan de NATO/NAVO ? – laat staan de ISIL, want die zijn geen staat, tenzij je het door de IS uitgeroepen kalifaat als staat erkent. Dan nog is er bij mijn weten nooit een oorlogsverklaring afgegeven of ontvangen van het ISIL-kalifaat. Daarom de term ‘oorlogvoerende’, terwijl Nederland natuurlijk doodgewoon (mede-)agressor is, want de bommen vallen immers uit Nederlandse F-16’s. Dat gebeurt trouwens buiten medeweten van heel veel Nederlanders. Men heeft een vaag idee van de strijd tegen terrorisme en de IS die christelijke Yezidi als seksslavinnen houdt. Zoiets ongeveer.”

lies about syria

David schenkt thee bij: “En dat allemaal omdat de wahabi-kalief van Saoedi-Arabië heeft gedecreteerd dat iedereen uit de regio die hem niet als enige kalief erkent, zijn biezen maar moet pakken. Kssst, weg, weg met jullie! Genocide kan niet meer met goed fatsoen, dus moeten de lui maar naar Europa, Canada en Amerika, maar vooral naar West-Europa. Of Amerika en de andere handlangers (proxy’s) daar maar voor willen zorgen, want anders past de Saoedi-kalief keiharde financiële sancties toe. Het liefst zou de koning-kalief van Saoedi-Arabië het sji’itische Iran annexeren en met het kromzwaard in de hand bekeren tot het wahabisme, maar ook dat gaat meer niet zo makkelijk. Vladimir Poetin van Rusland bijvoorbeeld, vindt dat geen goed idee.”

Sanne: “Juist. Mw. Kristel en kornuitjes doen er alles aan om ons die asielmigranten door de strot te wurmen als een onontkoombare vanzelfsprekendheid. Ze leggen daarbij de nadruk op kosmopolitische humaniteit en owéé degene die voorzichtig tegenstribbelt en wil weten waaróm al die mensen toch op de vlucht zijn. Dan hoor je tot degenen die op ijzingwekkende manier bezig zijn. Bommen gooien vanuit Nederlandse F-16’s is daarentegen niet ijzingwekkend. Tsjonge, jonge, het kan weer niet stuk zeg.“

David merkt op: “In mijn omgeving zijn er steeds meer geluiden te horen over lobby-werk dat door mw. Kristel en collega’s wordt uitgevoerd. Niet meteen, direct en rechtstreeks in opdracht van en tegen contante betaling, maar meer onderhands en op de wijze van een-goede-verstaander-heeft-aan-een-halve-hint-genoeg. Maar misschien geloven Mw. Kristel & Cie ook wel oprecht aan wat ze aan meningen en standpunten uitventen hoor. Alleen vermelden ze er steevast bij welke officiële functies en posities ze bekleden. Daaraan ontlenen ze, althans voor menigeen helaas, autoriteit. Zij zijn immers de experts. Zij plaatsen de zaak in historisch perspectief en laten zien dat het vroeger net zo beroerd was als nu. Alleen doet ze het met dit stukje wel erg beroerd en weinig overtuigend.”

Sanne: “Ja, ja, gecertificeerd als deskundig door de Consumentenbond en voorzien van het label ‘Beste Koop’, zo werkt dat vandaag de dag. Maak als marktbewuste wetenschapper geen al te systeemkritische geluiden, maar produceer liefst systeemvriendelijke meningen en jouw instituut kan rekenen op meer onderzoeksplaatsen, -tijd, -budgetten en status. Maar je hebt gelijk, misschien geloven ze het zelf. Die mogelijkheid kun je niet helemaal uitsluiten. Schrijf dan alleen niet zulke nonsens-artikelen, waar de manipulatieve retoriek vanaf druipt.”

EBert -Olievatbom_Obama

 

David leest voor: “Wat vind je hiervan: ‘Europa wordt omringd door regio’s en landen die in staat van oorlog verkeren, met dramatische gevolgen, en het einde daarvan is niet in zicht. [E]en tamelijk grote groep Nederlanders meent dat een terugtrekking achter de dijken Nederland zal beschermen tegen de boze buitenwereld en dus zal vrijwaren van vluchtelingen, aanslagen enzovoorts. Met gesloten grenzen zouden Nederlanders zich in alle rust kunnen wijden aan binnenlandse problemen.’

Hier haalt ze oorzaken en gevolgen door elkaar. Zou het bijvoorbeeld helpen wanneer Nederlandse F-16’s géén bommen boven Syrië, Irak en wie weet waar nog meer, zouden afwerpen. Zou dat misschien de oorzaak kunnen zijn van mogelijke ‘aanslagen enzovoorts’? Steeds weer die dijken en de dichte gordijnen, wat een mutsenargumenten zijn dat toch.”

Sanne: “Ik ben ook steeds meer geneigd te denken in de richting van pro overheidslobby door zogenaamde ‘experts’ en deskundologen. Niet alleen in het Frankrijk van Michel Houellebecq’s roman ‘Onderworpen’ kopen Arabische oliestaten onze universiteiten bij bosjes met oliedollars op. Follow the money.”

David: “De Saoedische koning-kalief kan alles kopen wat hij wil. Deze deskundologen vergelijk ik met de lieden die een witte jas aandoen om een tandpasta of haargroeimiddel aan te prijzen. Hier zijn het de academische titels en de officiële posities die ze bekleden die als witte jas dienen.”

Sanne, grinnikt en meent: “De terminologie die mw. Kristel gebruikt, is retorisch riskant. Als je zegt dat je oorlogvoerende partij bent, dan betekent dat dat je in staat in van oorlog verkeert met tenminste een andere oorlogvoerende partij en dat er oorlogsverklaringen over en weer zijn afgelegd. Op z’n minst is er eenzijdig de oorlog verklaard. Maar wie heeft hier aan wie de oorlog verklaard? Wanneer is dat gebeurd? Met wie verkeren we eigenlijk precies in staat van oorlog?”

David: “Behalve dat, beschouw je als oorlogvoerende partij de tegenstanders als combattanten en verwacht jij dat zij jouw militairen – in dit geval piloten die van kilometers hoog bommen op je afgooien – ook als combattanten beschouwen en behandelen. Dus dat die tegenpartij bijvoorbeeld niet een neergehaalde piloot levend verbrandt, de keel doorsnijdt, onthoofdt of noem nog maar iets creatiefs.”

Sanne: “Hier vermoed ik dat ‘de goeien’ (dat zijn ‘wij’ geloof ik?) in uniform gekleed zijn als ze bombarderen. Misschien dragen ze zelfs witte handschoenen en een mondkapje, vanwege de chirurgische precisie waarmee ze hun bommen gooien? Degenen die onze bommen op de kop krijgen, zijn vaak niet in uniform gekleed, dus kunnen ze ook geen aanspraak maken op behandeling als krijgsgevangenen en wat daar al niet mee samenhangt volgens de Conventie van Genève, de Verlichting en de categorische imperatief van Emmy Kant.

Mich Kountouris Guernica_Syria

Guernica is een schilderij van Picasso uit 1937, genoemd naar de plaats Guernica in Spaans Baskenland (Baskisch: Gernika). Aanleiding voor het schilderij is het bombardement van Guernica door de fascisten onder leiding van Francisco Franco, om de weerstand van de Republikeinen te breken.’ (Wikipedia)

Guernica van Picasso op de Syrische vlag (zie illustratie van Michael Kountouris), komt in de richting van wat die lui daar van ons te verduren hebben en van Assad met zijn olievatbommen. Of Bashir Assad dezelfde piepeltjes bombardeert als wij, en of hij daarbij ook chirurgische precisie betracht ….. en Vladimir P. … wie zal het zeggen? Schrijf maar af als collateral damages.”

David: “Onsportief van die lui dat ze soms toch hierheen komen en met kalashnikovs in bomvolle café’s schieten, roepende dat het voor Syrië is. Terwijl wij met de gordijnen dicht achter onze dijken naar The Voice zitten te kijken en geen vlieg kwaad doen. Dat is helemaal niet volgens de regels. Toch?”

Sanne lacht breed en ze zegt: Nou, misschien dat de Denkster des Vaderlands in combinatie met de denkkracht van mw. Kristel van het NIOD hier het laatste woord over kunnen prevelen…? Mij gaat het allemaal boven de pet hoor. Deze lieden zullen er best wat aan verdienen en ze hoeven niet eens honderd procent onoprecht te zijn. ‘t Kan best dat ze zelf een beetje geloven wat ze uitventen.”

David: “Is dat niet het effect van iedere leugen? Als je die voor de spiegel maar vaak genoeg herhaalt, ga je er op den duur zelf in geloven.”

Sanne: “Wat ze aan de man brengen kun je niet eens altijd leugens noemen. Het is gewoon een andere manier van tegen de dingen aankijken. Aan het publiek de keus, wij moeten beoordelen of al die mensen met een witte jas aan, werkelijk kundige dokters zijn of vooral gladde kwakzalvers.”

David: “Dat vind ik ergerlijk en tijdverspilling. Ooit kon je er van op aan dat een dokter met een witte jas een echte geneesheer was die haar vak verstond. Vandaag de dag moet je maar afwachten. De kans dat je een kat in de zak koopt, wordt groter. Dat is de globalisatie in combinatie met vrije marktwerking. De consument wordt er alleen maar beter van, beloven de politici ons.”

gorilla-Bommel Guernica

Joost geschiedenis

Oorspronkelijk gepost door David, Sanne & Jerry Mager op nelpuntnl.nl op 27 april 2016

 

 

 

 

 

‘Trucks kunnen over 5 jaar onbemand de weg op’
Door: Sander Heijne, Jonathan Witteman / Volkskrant 6 oktober 2014, 02:00

De eerste vrachtwagens rijden over vijf jaar volledig automatisch over snelwegen en enkele grote provinciale wegen. Het gaat om koppeltjes van twee vrachtwagens waarbij de voorste wagen door een chauffeur wordt bestuurd en de tweede wagen volledig automatisch volgt. Schultz zonder handen

Minister Schultz van Infrastructuur hecht grote waarde aan het Rotterdamse experiment. ‘De relatie tussen voertuig en bestuurder verandert de komende twintig jaar meer dan de afgelopen honderd jaar’, schreef de bewindsvrouw deze zomer in een brief aan de Tweede Kamer over de opkomst van de zelfrijdende auto. Schultz wil Nederland openstellen als proeftuin voor grootschalige experimenten met zelfrijdende auto’s. ‘Ik zie het als kans om Nederland wereldwijd op de kaart te zetten als land waar deze innovaties kunnen plaatsvinden en om koploper te worden op dit gebied.’

Goofy is in Melanie

Net als Cort voelt Rutte tijdgeest aan, beweert
Hans Goslinga in TROUW 29/09/13, 08:00

“NRC Handelsblad publiceert vandaag de uitslag van een enquête naar wie de beste premier van het land was sinds 1900. Ik heb Cort van der Linden bovenaan gezet, omdat hij met zijn doorbraken scherp aanvoelde dat de tijd rijp was voor een volwaardige democratie, waarin ook arbeiders, kleine luyden en vrouwen een stem kregen en de pluriformiteit van opvattingen werd erkend. In dit perspectief gaf de voor visieloos versleten Rutte eveneens blijk van gevoel voor de geest van de tijd: ‘Het land is verder dan de politiek. De mensen regelen zelf al wat ze samen, onafhankelijk van de overheid, kunnen regelen’. “

jerry mager reageert30/09/13

Cort v.d. L.. zou zich in zijn graf omdraaien indien hij zou weten hoe zijn “liberaal” inmidels wordt gebruikt door de huidige club die zich onder die vlag afficheert. Het liberaal van Cort is natuurlijk niet gelijk aan het liberaal van Rutte c.s.. Net zo min als dat met sociaal-democraten het geval is. Dus voor Willem Drees geldt hetzelfde als voor C.v.d.L.. Indien Drees zou meemaken hoe Samsom en Asscher – om de twee laatste PvdA-voorlieden maar bij de kop te pakken – zich manifesteren onder PvdA-banier dan zou de brave man een toeval krijgen.
De tijdgeest die Rutte vlgs Goslinga feilloos aanvoelt, is dezelfde waarin een ‘verkiezing van de beste premier’ op touw wordt gezet: de tijdgeest van ‘The Voice’ en van ‘Big Brother’ dus. Bij die tijdgeest passen personen als Rutte, Samsom, Wilders en de rest, perfect op het politieke pluche. Ook HG voelt de tijdgeest feilloos aan blijkens het feit dat hij aan het circus meedeed. Positief punt: ook HG stemde op een dode premier.

Misdaadjournalistiek-gemanipuleerd-al Capone - 40 proc.

‘Milieuactivisten misbruiken wetenschap om tegengeluid te kunnen negeren’

OPINIE – Adjiedj Bakas in De Volkskrant  −11/09/13, 06:27

“Een nieuwe godsdienst rukt op, een Groene Godsdienst met milieuactivisten als de predikers, schrijft trendwatcher Adjiedj Bakas. ‘Net zo fanatiek en antiwetenschappelijk is als haar voorgangers.’ “

Jerry Mager  11/09/13

Dhr. Bakas is trendwatcher en een succesvolle. Hier blijkt hij de trend – verkrachting van onze planeet – niet alleen goed te zien, maar ook nogeens te bevorderen. Ontwaar een trend en bevorder die zodat die echt goed doorzet! De succesformule van een gewiekste zakenman. Geen wonder dat zijn toko zo floreert. Trend-watcherij en lobby-werk liggen blijkbaar in elkaars verlengde? Of praten we over dezelfde tak van sport en noemen we het alleen anders?

door Jerry Mager
(donderdag 2 mei 2013)

War is peace.
Freedom is slavery.
Ignorance is strength.

Doublethink means the power of holding two contradictory beliefs in one’s mind simultaneously,
and accepting both of them.

The best books… are those that tell you what you know already.

Until they became conscious they will never rebel, and until after they have rebelled they cannot become conscious.

The choice for mankind lies between freedom and happiness and for the great bulk of mankind, happiness is better.

― George Orwell, 1984

De managersuniversiteit is failliet: Tijd voor verandering! Onder deze titel vond donderdag 25 april 2013 in de aula van de VU aan de De Boelelaan te Amsterdam het symposium plaats van het ‘Platform Verontruste VU’ers ‘ – van 16:00-18:00.
De medewerkers-wetenschappers-docenten staat het water aan de lippen, zij willen af van het bedrijfsmatige modeldenken onder ‘ leiding’ van managers. Ze staan met hun rug tegen de muur, vluchten kan nergens meer naartoe, want alles is inmiddels gecommodificeerd – tot vermarktbare handelswaar benoemd – en managers maken overal de dienst uit. Alleen de moneymakers (geneeskunst, farmacie en nog wat bèta-departementen) zullen nog enigszins ‘ vrij’ kunnen werken – zo lang ze tenminste geld in het laatje brengen. De rest dient als behang en franje en natuurlijk als excuus voor management-banen, de overhead, die in feite parasiteert, al mag je dat nooit hardop zeggen.

De tegenwoordige universiteit is een grote koekjesfabriek die diploma’s uitspuwt en gecertificeerden aflevert. Wetenschappelijke fraude en corruptie in vele vormen en gradaties, is daar onlosmakelijk mee verbonden, evenals het controleren en disciplineren van de werkers, vooral middels ‘auditing’. Kort door de bocht – u moet de boeken vooral zelf lezen en analyseren – vat ik de geschiedenis die voorafgaat aan waarvoor we op 25 april daar in die VU-aula zaten schetsmatig samen met verwijzing naar drie boeken: 1)The Great Transformation (1944) van Karl Polanyi; 2)The Managerial Revolution: What is Happening in the World (1941) van James Burnham en 3) Animal Farm (1945) van George Orwell.
Momenteel zitten we (althans in West- Europa en de VS) in een fase die volgens mij goed is te begrijpen vanuit het perspectief dat deze boeken aanreiken. Hieronder in steekwoorden de drie boeken.

Ad 1) Karl Polanyi behandelt de commodificatie van land, arbeid en geld, om deze geschikt te maken ter verhandeling op de markt. Voornaamste aanleiding en oorzaak was de industriële revolutie met zijn massaproductie. Van de drie entiteiten liet en laat arbeid zich het moeilijkste commodificeren. Zeker hoofdarbeid. Commodificatie is wezensvreemd aan lesgeven, onderwijzen en doceren en het behandelen van dergelijke arbeid als marktwaar is een kunstmatig gebeuren dat vele ernstige nadelen, negatieve externalities, met zich brengt. Het meeste nefaste is het ontnemen van hun beroepstrots aan de vaklui en de demoralisatie van die beroepsuitoefenaren. Het is een pernicieus proces van gestage erosie dat al vele decennia de kwaliteit van ons onderwijs over de hele linie en in den brede uitholt en aantast en moeilijk zal zijn terug te draaien. Het is immers alleen baron Münchhausen gegeven zichzelf bij de haren uit het moeras te trekken.
Commodificatie gebeurt vooral om de managers gereedschappen te verschaffen waarmee zij hun pseudo-controletaken (vooral doorlopende ‘auditing’) kunnen uitoefenen.
Waar de commodificatie van geld toe heeft geleid, bewijzen de mondiale financiële crises, die volgens mij alleen in hevigheid en omvang zullen toenemen. Bij onze onderwijsinstellingen zijn de afdelingen Financiën en Vastgoed inmiddels alles-dominerend en de productie van diploma’s staat min of meer in dienst van die twee. Marketing vervult onder het mom van Communicatie & Voorlichting een minstens zo dominante rol. Kennisverwerving en – overdracht (Bildung al helemaal niet meer!) is niet langer het primaire proces – terwijl we in Newspeaktermen (zie Orwells 1984) om de oren worden geslagen met ‘De Kenniseconomie’.

Ad 2) James Burnham vertelt over de machtsovername door de managers (de bewindvoerders) die de kapitalisten allengs verdrongen en nu als lege posities bewegen op een soort van virtueel schaakbord van controle en macht. Zij brengen zelf niets tastbaars voort, zij managen alleen maar en worden daar royaal voor betaald, royaler dan degenen die het eigenlijke werk verrichten. Van dienaren zijn ze sluipenderwijs bazen en opzieners geworden, rasechte koekoeksjongen. Ik denk in dit verband altijd aan het Dickens-personage Uriah Heep.

Ad 3) George Orwell tenslotte illustreert met zijn satire Animal Farm dat het maatschappelijk proces overal op deze planeet op hetzelfde uitdraait. Oorspronkelijk geschreven om het communistische systeem aan de kaak te stellen, is Animal Farm vandaag de dag integraal toepasbaar op onze op democratische leest geschoeide maatschappij: er zullen altijd meesters/uitbuiters en slaven/uitgebuiten zijn. Overal ter wereld en onder welke ideologische denominatie dan ook. Het oppervarken Napoleon dat de scepter zwaait over de Boerderij der dieren, staat exemplarisch voor de moderne manager, inclusief de parallelle fancy titels en catchy functieomschrijvingen: “pigs liked to invent for him such titles as Father of All Animals, Terror of Mankind, Protector of the Sheep-fold, Ducklings’ Friend, and the like”. Het meest kenmerkende aan Orwells varkens en de parallelle moderne managerskaste echter is het zinloze (papier-)werk dat ze verrichten:

“Somehow it seemed as though the farm had grown richer without making the animals themselves any richer-except, of course, for the pigs and the dogs. Perhaps this was partly because there were so many pigs and so many dogs. It was not that these creatures did not work, after their fashion. There was, as Squealer was never tired of explaining, endless work in the supervision and organisation of the farm. Much of this work was of a kind that the other animals were too ignorant to understand. For example, Squealer told them that the pigs had to expend enormous labours every day upon mysterious things called “files,” “reports,” “minutes,” and “memoranda”. These were large sheets of paper which had to be closely covered with writing, and as soon as they were so covered, they were burnt in the furnace. This was of the highest importance for the welfare of the farm, Squealer said. But still, neither pigs nor dogs produced any food by their own labour; and there were very many of them, and their appetites were always good.” (het staat in Chapter X)

Tussen de mensenmanagers en de varkensbazen bestaat geen wezenlijk verschil, beide hebben hetzelfde belang, het arbeidsprobleem: “ Between pigs and human beings there was not, and there need not be, any clash of interests whatever. Their struggles and their difficulties were one. Was not the labour problem the same everywhere?”

Of, op welke wijze en wanneer de wal het schip tenslotte zal keren, vind ik een boeiende en ook een ietwat beangstigende vraag. Op internet kunt u veel googelen over de drie door mij genoemde boeken en auteurs. De boeken zijn te koop. Burnham antiquarisch zelfs in Nederlandse vertaling bij Leopold: Machtsvorming der bewindvoerders.

Een hoopgevend bericht vind ik dat enkele belangrijke Duitse(!) universiteiten besloten schijnen te hebben niet langer aan de algehele verdwazing mee te doen en geen data meer zullen aanleveren ten bate de internationale rankings, waarmee universiteitsbestuurders de blits maken, elkaar de loef afsteken en hun onderlingen onder sim houden.

door professor Dr. Gert Peersman. Universiteit Gent. Financiële economie.
De Standaard, dinsdag 22 januari 2013

# ingekort, zie DS voor full text

Het is verbijsterend om het sociale overleg te volgen. Alsof de tijd een halve eeuw heeft stilgestaan. Bij vakbonden gaat het alleen over het status-quo van sociale verworvenheden en (gemiste) hogere lonen boven op de index. Werkgevers zijn geen haar beter. Via een goed uitgekiende lobby- en mediacampagne hebben ze de mantra van te hoge loonkosten tot voornaamste staatsprioriteit verheven. En dan is er de alsmaar terugkerende hete aardappel arbeiders-bedienden. Spontaan denk ik dan: zet die plaat toch af! We leven in de eenentwintigste eeuw. ( …………………. )
Denken dat je dit met besparingen in de overheidsuitgaven of vermogensbelastingen kan opvangen, is wereldvreemd. Hoe je het ook draait of keert, we zullen allemaal langer moeten werken indien we in de toekomst nog een menswaardige sociale zekerheid willen hebben. Logisch. Sinds 1925 is de wettelijke pensioenleeftijd 65 jaar. Met een gemiddelde levensverwachting van 58 jaar, was men toen bij de pensionering statistisch al overleden. Onze levensverwachting is ondertussen al ruim 80 jaar, terwijl de gemiddelde effectieve pensioenleeftijd amper 59 jaar bedraagt. Het ligt voor de hand dat ons loopbaanmodel onhoudbaar is geworden. Langere loopbanen zijn de sleutel voor zowel het vrijwaren van de sociale zekerheid als de competitiviteit van bedrijven. ( ……………. )
Wanneer ik lezingen geef over de vergrijzingsproblematiek is de eensgezindheid bij alle aanwezigen opvallend. Iedereen beseft dat een ander arbeidsmarktmodel noodzakelijk is, en dat langer werken daarbij cruciaal is. Iedereen, behalve de sociale partners blijkbaar. Zij gedragen zich zoals het orkest van de Titanic door te discussiëren over de lonen en verworvenheden van een beperkte groep werkenden, terwijl het schip aan het zinken is. ( …………. )

# voor full text zie De Standaard#

Op 22 januari 2013, zei Jerry Mager:

Gert Peersman heeft vanzelfsprekend en objectief gelijk. Alleen, waarom ons nu het mes op de keel zetten en de Titanic als een roestige oude koe uit de oceaan gevist? Straks krijgen we dit zelfde riedeltje over onze fossiele brandstoffen. Daarvan kan iedereen op zijn klompen aanvoelen dat die ooit op raken. We kunnen – als we dat tenminste werkelijk willen – berekenen hoe lang nog. Geen politieker die ervan gewaagt. Integendeel: nóg groter vliegtuigen bouwen, voor nonsens-doeleinden en flutvakanties. Langer werken, okay, mits niet elke job je door de strot wordt geduwd met die Titanic-dreiging in je nek. Dát is wat mij altijd dwars maakt: de meeste mensen zijn heus redelijk en tamelijk genereus is mijn ervaring, maar ga ons niet chanteren en koejoneren. Laat de politiekers nou eens werkelijk lange termijn visie ventileren. Ook als het op het eerste gezicht impopulaire ingrepen betekent! Waarom toch altijd eerst de nood (onnodig) aan de man laten komen!? En dan schijnheilig zeggen: eigen schuld!

Op 23 januari 2013 zei Jerry Mager:

Het gebruik van de Titanic door GP kan leerzaam zijn en niet louter als leuke metafoor fungeren, wanneer u bijvoorbeeld op de site van The London Review of Books koekeloert, in het recente review-essay van Thomas Laqueur (vrij toegankelijk): ‘Why name a ship after a defeated race?’ Veel, zo niet alle, dommigheden die keer op keer worden begaan en steeds herhaald, staan hier aanschouwelijk opgesomd. Denk bijvoorbeeld aan de Titanic-achtige Euro-zone-constructie. Kennis van goede literatuur (ook fictie!) en geschiedenis blijkt steeds opnieuw noodzaak! Peuter dat echter politiekers en andere neanderthalers (de uitzondering bevestigt altijd de regel) maar aan het garnalenverstand. De vergrijzing wordt ons nu liefst als een ‘tsunami’ (een onvoorziene natuurramp, net als ‘de’ financiële crisis en ‘de’ recessie) gepresenteerd. Ongelooflijk eigenlijk. Voor hoe dom ‘ze’ ons durven verslijten.

Op 24 januari 2013, zei Jerry Mager:

Frappant om te constateren dat het stuk van Peersman sterk in dezelfde geest geschreven is als het artikel van John Lanchaster (‘The shit we’re in’) in de London Review of Books van 03.01: we zitten in hetzelfde schuitje (i.e. de Titanic) en moeten allemaal inleveren. Richard Drayton legt in de LRB 24.01 opnieuw uit (hij is niet de eerste) dat Besparingen e.d. vooral dienen om de transfer van publieke diensten en goederen naar private ondernemingen te rechtvaardigen. Wij krijgen het mes op onze keel: het kan nu eenmaal niet anders, het is slikken of stikken. Dit proces is al 33 jaar aan de gang en wordt nu versneld: ‘The price of austerity will be a long-term decline in the standard of living of the majority of the population’ en resulteert in: ‘transferring wealth from the poor and middle classes to the richest.’ Zo bezien, aldus Drayton: ‘a powerful minority might consider this success rather than ‘failure’.’

Geert van Istendael
in De Standaard van zaterdag 15 december 2012

Al vier jaar wordt Europa door een financiële en economische crisis geteisterd. GEERT VAN ISTENDAEL kan enkel vaststellen dat het voor heel wat mensen en instellingen een voorwendsel is om de verzorgingsstaat en de sociale zekerheid onderuit te halen. Het is inderdaad ‘the economy, stupid!’

Met een mengsel van ongeloof en ergernis zien de Europese burgers dat zij die de crisis aanwakkerden door wat in oude Griekse tragedies hybris heet, verblindende eigenwaan die fataal naar de ondergang leidt, dat bij uitstek díé mensen nu de hoogste ambten bekleden. Mario Draghi was enige jaren vicepresident bij Goldman Sachs voor Europa. Nu is hij de baas van de Europese Centrale Bank. Goldman Sachs, dat waren toch de gasten die destijds de Griekse politici hielpen de nationale rekeningen te vervalsen zodat hun land kon toetreden tot de euro? Italiës financiën naar de kelder? Dan zetten we toch even de democratie tussen haakjes en we ploffen Mario Monti neer op de stoel van de presidente del consiglio. Monti heeft voor Goldman Sachs gewerkt als internationaal adviseur.

Griekenland? Petros Christodoulou beheerde tussen 2010 en 2012 de Griekse staatsschuld en heeft sinds juni een topfunctie in de Griekse Nationale Bank. Hij was ooit trader bij Goldman Sachs. Het hoeft niet altijd Goldman Sachs te zijn. De Spaanse minister van Economische Zaken Luis de Guindos werkte tussen 2004 en 2008 bij Lehman Brothers.

Het Nederlands heeft daar een paar krachtige spreekwoorden voor. Wie bij de hond slaapt, heeft zijn luizen. Als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen.

zie De Standaard voor de complete tekst

Op 15 december 2012 omstreeks 15:19, zei Jerry Mager:

De spreekwoorden die ik in dit verband nóg toepasselijker acht, luiden: Wie appelen vaart, die appelen eet, en: Wie het dichtst bij het vuur zit, verwarmt zich het meest. Zelfs Silvio B. wordt er nu bij zijn nieuwe haren bijgesleept om Mssrs. Mario Draghi en Monti (die neutraal en met droge ogen als ‘technocratische bestuurders’ worden gepresenteerd – dus geen associaties met de financiële biotoop s.v.p., de heren zijn volledig objectief!) als veilig alternatief voor de bestuurlijke vandaal Berlusconi te promoten. Van Adam Smith wordt ‘The Theory of Moral Sentiments’ (1759) steevast vergeten. TIP: Bekijk ook eens van Martha Nussbaum: ‘Poetic Justice’ ; zie o.a. London Review of Books Vol. 18 No. 20 • 17 October 1996 voor een uitgebreide bespreking. Een goed betoog van Geert Van Istendael! Alleen geloof ik hier helaas aan het gezegde: boter aan de galg gesmeerd. Onze koek wordt brutaal herverdeeld, zonder dat we er ook maar iets tegen kunnen doen. Volkomen legaal en democratisch

Op 15 december 2012 omstreeks 15:37, zei Jerry Mager:

Zojuist las ik dat GVI gisteren de 41ste Huizinga-lezing (De parochie van Sint-Precarius ) uitsprak. Dat was me bijna ontgaan. Citaat: “Kent u de parochie van Sint-Precarius? Als u niet weet waar u die moet zoeken, wanhoop niet aan uw theologische of geografische kennis. Ook zonder gids zult u ze vinden en de dag dat u er aankomt, zult u alle reden hebben tot wanhoop. In de parochie van Sint-Precarius schitteren de groeicijfers. De begroting heeft er altijd een overschot. Hoe dat kan? Simpel. Verlaag de lonen. En vooral, ban de solidariteit uit. Weg met al die dure sociale lasten die je in achterlijker tijden moest betalen aan egoïstische gepensioneerden, luie werklozen en ingebeelde zieken. Solidariteit is een vies woord. Weg ermee. En leve de selecte, bevoorrechte minderheid. Dat is de economische realiteit in de parochie van Sint-Precarius en die economische realiteit is, zo klinkt het van op de kansel, de enig mogelijke.”

door Stiene Deboer

In De Standaard van zaterdag 13 oktober 2012 laten Hendrik Vos en Bart Beirlant hun licht over dit “ heugelijke feit” schijnen. Het is en blijft verbazingwekkend hoe een discours dat eenmaal marcheert en regelmatig wordt ingehamerd door de media, op den duur bijna alle gate keepers en opinieleiders qualitate qua, doet meelopen en blijkbaar hun kritische faculteiten op sterk water zetten.
Jerry Mager belicht de dingen van een andere kant.

Hendrik Vos – Hoogleraar Europese studies (UGent) – schrijft:

Sinds gisteren levert ook de Europese Unie officieel een bijdrage tot de wereldvrede. Na Moeder Teresa, Nelson Mandela en Barack Obama trekt straks de Europese Unie naar Oslo om de medaille te ontvangen. Ze zullen daar een groot podium moeten voorzien, want protocollair gesproken staat Herman Van Rompuy weliswaar op één, maar de voorzitters van de Europese Commissie en het Parlement willen op dit historisch moment vast graag mee op de foto.

Misschien komt de Nobelprijs net daarom op een goed moment, als een soort wake-upcall. Het is geen slecht idee om eens in de verf te zetten dat Europese integratie begon als een verzoening tussen aartsvijanden. Dat het in essentie méér is dan een economisch project. Dat de ambitie ruimer moet zijn dan begrotingsdiscipline afdwingen, en dat stabiliteit ook vraagt om sociale gerechtigheid.

(ingekorte versie, zie De Standaard voor full text)

* * * * *

Op 14 oktober 2012, zei Jerry Mager hierop:
Toen het project Europa op de rol werd gezet, waren de omstandigheden totaal verschillend dan ze nu zijn. Tegenwoordig maken ongrijpbare maar machtige financiële markten en invloedrijke anonieme rating agencies de dienst uit. Daarom kun je vandaag de dag niet serieus stellen dat Europa méér is dan een economisch project. Dat is anachronistisch om niet te zeggen: totaal wereldvreemd. Europa is niets ánders dan een economisch project. Dat krijgen we ieder uur ingewreven, en zoals het er nu aan toe gaat is het een flop en een farce. Democratie wordt meer en meer tot nominale schaamlap: de meeste burgers willen geen eurozone in de huidige vorm, maar het wordt ons aangesmeerd op dezelfde manier als de rommelhypotheken werden verkocht. Ik begrijp best dat die Noren en Zweden dolblij zijn dat ze buiten de eurozone zijn gebleven, en ik gun ze hun onbekommerde vrijheid van harte, maar om ons dat op deze wijze in te wrijven vind ik zacht gezegd wrang, zelfs ongepast.

# # # # #

Bart Beirlant – redacteur De Standaard – schrijft:

Het nieuws dat de Nobelprijs voor de Vrede dit jaar naar de EU gaat, lokte snel cynische tweets en reacties op. Samengevat kwamen ze hierop neer: ‘Hadden ze daar in Noorwegen echt niemand anders meer om hun prijs aan te geven?’
De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede mag dan al oververdiend zijn, ze onderstreept tegelijkertijd hoe existentieel de crisis is waarin de EU zich bevindt. Het is omdat de patiënt zwaar ziek is, dat hij vanuit Noorwegen een injectie van sympathie en bemoediging krijgt. ‘Dit is een boodschap aan Europa, opdat het er alles aan zou doen wat in zijn macht ligt om zijn realisaties te behouden en vooruit te gaan’, verklaarde het Nobelprijscomité in zijn toelichting.
Jean Monnet, een van de oprichters van het Europese project, verklaarde ooit dat crisissen de beste impuls waren om de eenmaking vooruit te stuwen. Dat wordt niet makkelijk nu steeds meer staats- en regeringsleiders ervan overtuigd lijken te zijn dat ze de nationale belangen van hun land beter kunnen dienen ten koste van Europa, in plaats van via een sterkere unie.

(ingekorte versie – Zie De Standaard voor de full text)

* * * * *

Op 14 oktober 2012, zei Jerry Mager hierop:

Ja ja, zeker: ‘Dit is een boodschap aan Europa, opdat het er alles aan zou doen wat in zijn macht ligt om zijn realisaties te behouden en vooruit te gaan’, verklaarde het Nobelprijscomité in zijn toelichting.’ Dit doet me denken aan de woorden van het Orakel van Delphi op de vraag van koning Croesus wat er zou gebeuren wanneer hij Perzië aanviel. De Pythia antwoordde dat hij dan een groot rijk zou vernietigen. Croesus viel aan en hij werd verpletterd. De profetie kwam uit.
Jean Monnet zou destijds bij een unie niet eerst aan geld, dan aan geld en vervolgens aan geld gedacht hebben, vermoed ik zo. Nu gaat het om een giga-monetaire operatie, die ons wordt verkocht als een ideeël project. Dat marcheerde dus van aanvang aan niet en gaat nooit marcheren ook.
Laat ons de woorden van dit orakel daarom correct interpreteren en ‘reculeren’ nu we nog de kracht hebben om daarna ‘mieux’ te ‘sauteren.’ Als we eenmaal zijn leeggebloed en gedemoraliseerd, dan zijn de rapen pas echt gaar.

“Weg van de waanzin”
door Bart Sturtewagen in De Standaard van vrijdag 13 juli 2012

Steeds opnieuw hetzelfde doen, maar toch een ander resultaat verwachten. Volgens Albert Einstein is het de definitie van waanzin. Toch is dat de aanpak in de eurocrisis. Het jongste voorbeeld kwam deze week uit Spanje, het eerste euroland dat te groot is om drijvend te worden gehouden zoals met Griekenland, Ierland, Portugal en Cyprus gebeurt. In Spanje zal de overlevingsstrijd van de euro worden gewonnen of verloren. Voorlopig gaat het keihard de foute kant op.
Premier Rajoy kondigde woensdag een draconisch plan aan dat 65 miljard euro moet opbrengen. Het is een economische zelfmoordmachine. De btw gaat omhoog, de ambtenarenlonen omlaag en de hypotheekaftrek verdwijnt. In een land waar een kwart van de bevolking en de helft van de jongeren geen baan hebben, betekent dat dat het verbruik – van de eigen bevolking maar ook van toeristen – daalt. Het kopen van een woning wordt nog moeilijker haalbaar, de huizenprijzen zullen dus nog meer zakken, waardoor de banken hun vastgoedportefeuille verder in waarde zien dalen. Waardoor de regering weer meer zal moeten bijspringen, enzovoort, enzovoort.

Dat het begrotingstekort op die manier kan worden ingedijkt, is natuurlijk een illusie. Het tegenovergestelde zal het geval zijn. Het is niet aannemelijk dat in de Spaanse regering niemand dat inziet. Het ziet er dus naar uit dat Madrid uit het ongerijmde wil bewijzen dat deze vorm van hardvochtige orthodoxie tot de afgrond leidt. En blijkbaar zal de beker tot de bodem moeten worden geledigd alvorens de volgende stap, weg van de waanzin, kan worden gezet.
Er is nog een signaal dat de eurocrisis in de fase van de krankzinnigheid is beland. In Duitsland, maar ook in Frankrijk, zijn diverse rentetarieven onder nul gezakt. Het is dus rendabeler om geld onder de matras te schuiven dan het naar de bank te brengen. Fortuinen verbergen zich op plaatsen waarvan de eigenaars verhopen dat ze nog toegankelijk zullen zijn als, of wanneer, het Europese financiële systeem schurend tot stilstand komt.

De toestand is hoogst bedrieglijk. Het lijkt alsof het beleid goed bezig is: de schatkisten van een groep sterkere eurolanden, waarbij ook België zich handhaaft, kunnen hun schulden goedkoper dan ooit financieren. Hun begrotingen varen er wel bij. Onze federale regering zoekt amper een paar tientallen miljoenen om het budget van dit jaar dicht te fietsen. Wat een weelde! Er lijkt geen vuiltje aan de lucht.
Het is zonder twijfel de onheilspellende stilte voor de storm. Als de motor bij deze rentestanden nog niet wil aanslaan, dan is kredietschaarste niet het probleem en goedkoop geld dus niet de oplossing. Dan is het systeem stuk. Dan is het vertrouwen zoek. En dan weet niemand hoe het te herstellen.

REACTIES – zie de Standaard voor meer

Op 13 juli 2012 , zei Jerry Mager:

Meest krankzinnig vind ik eigenlijk wel dat wij (op onbewust niveau) systematisch anti-Europa en kopschuw worden gemaakt door dit mallotige handelen van “onze” politiekers. Tegelijkertijd laten de meesten van ons zich murw praten dat ze ongeoorloofd tegen Europa zijn wanneer ze zich expliciet en gearticuleerd tégen het voortdoen op deze manier uitspreken en dat zo’n houding getuigt van achterlijkheid, defaitisme en een negativistische asociale instelling, want Europa is immers noodzakelijk. Dit is een klassieke double bind situatie die bij het individu uiteindelijk kan resulteren in schizofrenie. De meesten van ons zullen allerminst tegen Europa zijn, maar daarentegen alleszins tegen de wijze waarop de techno- en bureaucraten in de weer zijn dat Europa steeds verder de dieperik in te duwen.

Straks krijgen we als zout in de wonde te horen dat alles democratisch zijn beslag heeft gekregen en dat we (wie, we …?) dus ook maar op de blaren moeten zitten, bijvoorbeeld: pensioen- en AOWleeftijden omhoog, pensioenkortingen (onze pensioen- en spaargelden kunnen tegenwoordig ‘verdampen’), onze WW-uitkeringen korter en lager. Dat alles vanwege de natuurramp die inmiddels ‘de’ financiële crisis en ‘de’ recessie is gaan heten. Bij de komende verkiezingen zal het politieke geklungel met Europa zorgvuldig worden omzeild en gewiekst verdoezeld en zullen ons ongetwijfeld andere ‘zwaar controversiële’ thema’s worden voorgehouden ter afleiding. Alweer een ingrediënt te bevordering van een double bind, want wat moeten wij nou met dergelijke politiekers aanvangen? Ze laten schaamteloos zien dat ze incompetent zijn en trekken tegelijk een lange neus naar ons: sliep uit, jullie hebben toch geen andere keuze! Op welke partij we ook stemmen, ze zitten overal in en je komt alleen van de regen in de drup. Het is of van de hond dan wel van de kat gebeten worden.